برآورد فرسایش در حوزه رومشگان با استفاده از مدل های topsisو slemsa

امروزه فرسایش خاک به لحاظ خسارات قابل توجهی که به محیط زیست و جوامع انسانی تحمیل می کند، به عنوان یک بحران محیطی مطرح شده  و مطالعه در این زمینه  ضروری به نظر می رسد .در این مطالعه با استفاده از روش برآورد فرسایش slemsa و مدل تصمیم گیری topsis به بررسی میزان فرسایش در حوزه رومشگان از زیر حوزه های کرخه پرداخته شده است. در روش slemsa فرسایش خاک تابع عوامل محیطی چون اقلیم، خاک، پوشش گیاهی و توپوگرافی است : ، که در آن z میانگین سالیانه هدر رفت خاک، k میزان خاک فرسوده شده، x فاکتور توپوگرافی و c فاکتور مدیریت زراعی می باشد. نقشه پراکندگی عوامل مؤثر (مؤثرترین عامل در هر مربع از تور) در مدل slemsa نشان می دهد که عامل شیب (s) با 77 درصد مؤثرترین عامل در فرسایش حوزه مورد مطالعه بوده و عامل قابلیت فرسایش­پذیری (f) با 22 درصد دومین عامل مؤثر در فرسایش­پذیری حوزه می باشد. مقدار کل هدر رفت خاک برای حوزه، 667 تن در هکتار در سال برآورد شده است. نتایج به کارگیری مدل topsis در بررسی وضعیت فرسایش حوزه رومشگان نیز نشان می دهد که عامل توپوگرافی (شیب) بیش از سایر عوامل در فرسایش پذیری حوزه مؤثر بوده و نقش اصلی را بر عهده دارد. همچنین بر اساس این مدل، زیرحوزه شماره 1 در شمال حوزه (با بیش ترین میزان شباهت به ایده آل مثبت)، بیش ترین میزان آسیب پذیری در برابر فرسایش را داشته و پس از آن به ترتیب زیرحوزه های 2، 4 و 3 قرار گرفته اند. موقعیت توپوگرافی ، ارتفاعات و میزان شیب بالای این مناطق موجب می شود که میزان نفوذ آب کاهش یافته و نرخ فرسایش در این نواحی افزایش یابد.